Логотип Идель
Ялкын

«МИНЕМ КӨНДӘЛЕГЕМ»

***

Авыр чаклар бик еш була шул ул,
Чыдый алмый сыгылып төшәсең.
Белмисең син кая барырга да
Кемнән ярдәм өмет итәсен.
Кузләреңнән кайнар яшьләр ага ,
Үзен
ә урын таба алмый куңелең ,
Сыкрый – сыкрый елый йөрәге
ңдә
Сөенечсез
үтә һәр көнең.
Бирешәсең .Канатлары
ң сынган,
Бәхетсезме
синең киләчәк ?
Шулчагында
якын кешең сиңа
"Бар да яхшы
булыр "диячәк .
"Алда
тормыш ,авырлыклар булыр
Синең
янда булырмын һәрчак
Бердәм
булсак, бөтен кыенлыклар
Авырлыклар
артта калачак "...
Ышандым мин, йөрэк
сыкраса да,
Вакыт
белән яра төзәлде.
Күңелем
дә тынычланды хәзер,
Сыкранмаска
жаным өйрәнде.
Тормыш
булгач кыенлыклар туа ,
Бирешмимен, җинелеп
еламыйм,
Яннарымда
якын кешем булгач,
Авыр мина диеп
уйламыйм .
Мин бәхетле
диям ,якын кешем,
Хәрчак
яннарымда булачак.
Авыр
булса ярдәм кулы сузып,
Киләчәккә
алып барачак.


***
Ни өчен соң тормыш болай
Һаман саен тия ярама?!
Алга барган
саен авыр сузләр
Уктай
булып жанга кадала.
Алга барыйм
диеп атлыйм,
Бар көчемнэн
үргә юл салам.
Күңелемне, бар җанымны
биреп ,
Хыялыма
таба мин барам .
Мин барамын,арттан
аткан уклар
Йөрәгем
ә килеп кадала.
Үзәгемә
үтеп кереп,
Күзләремнән
яшьлэр агыла
Мин туктамыйм, юк, еламам
бутән,
Авырлыкка
теземне чүкмәм.
Хыялыма
таба атлап,
Беркайчан да артка
чигенмәм.
Йөрәгемә
таба уклар очса,
Килеп
җитми юкка чыгачак.
Мин барырмын
алга - Авырлыклар,
Көлдәй
булып арттка калачак.
***


Күңелемә урын таба алмыйм,
Бүген сине куреп
киткәчтен.
Күзләре
ңә синең тутырып карап,
Назлы
карашыңны күргәчтен.
Күзләре
ңә озак карадым мин
Хисләремне
тыеп торалмый,
Онытылмас
яшел күзләреңдәй,
Бүтәнне мин мәңге
табалмыйм.
Елмаюы
ң, һәрбер әйткэн сузең,
Йөрәгемә
барып урала.
Синең
яннарыңда барча уем,
Сизелмидә,жаным, югала.
Кочакладың... синең
кочагыңда,
Бәхетемне
тыя алмадым.
Шатлык
тулы күзләр белән
Бары си
ңа гына карадым.
Тик нишләптер
һаман күңел уйный,
Мин китәмен,ә
син каласың.
Аерылырга
мәҗбүр иткән ара
Сагыш
утларына никтер сала соң?!
Булыр идем синең
янда хәзер,
Кочагыңда
синең сыенып.
Беръялгызым
гына калмас идем
Сагышланып, һәм
дә боегып.
Күрешербез. Вакыт
бик тиз үтә.
Сине сагынып, өзелеп
көтәрмен.
Күрешкәндә
барлык хисләремне,
Мәхәббәтем
бүләк итәрмен.
***
Ник баштарак
сиңа карамадым,
Ни өчен
соң сине яратмадым!?
Ә бүген
соң никтер көтмәгәндә
Хис
кабынды йөрәк турендә.
Шулай
булыр диеп кем уйлаган...
Ышана
алмыйм һаман үземә.
Ничек
инде сиңа гашыйк булдым,
Ничек
әсир итә алдың үзеңә?
Моңарчы бит сине күрми идем,
Хисләремне
тоеп йөрми идем.
Ә хәзер мин эредем, югалдым,
Сине яратуымны
аңладым.
Ни өчен
соң сиңа гашыйк булдым?
Һаман
эзлим, җавап табалмыйм.
Уйладым мин сөю
утларында
Чынбарлыкта
янмыйм, яналмыйм.
Синең
караш мине әсир итте...
(Матур
итеп тутырып карадың).
Нәкъ самими бер
гөнаһсыз бала кебек
Чын
күңелдән карап елмайдың.
Әллә
инде гашыйк булдым чәчләреңә?
Килә минем кагылып
үбәсем.
“Яратамын, бәгърем, сине” диеп,
Җиденче кат күккә
менәсем.
Бәлкем, гашыйк
булдым синең исеңә?
Парфюм исе мине тилертте...
Газиз
башны югалтырга мәҗбүр итеп
Йөрәккәем
шашынып типте.
Ни өчендер
сиңа гашыйк булдым,
Бер
биедек – миңа шул җитте.
Бер
карашың һәм дә елмаюың
Мине бик
тә бәхетле итте.

cgtLtEhLgzE

Следите за самым важным и интересным в Telegram-каналеТатмедиа

Нет комментариев