«УКЫТУЧЫ БУЛУ: ТОРМЫШ БҮЛӘГЕ ӘЛЛӘ ҖӘЗАМЫ?»

Укытучы.. Кем соң ул? Укытучы - ул шагыйрь, сердәш, тылсымчы, җан табибы. Һәм мәгърифәтчелек капкаларының ачкычларына ия булган кеше. Укытучы һөнәр генә тугел, укытучылык ул - сәләт.

Нарасый баланың дәфтәр битедәй чиста куңелен тулыландыручы, аңа рух, көч бирүче укытучы алтынга тиң. Элек-электән укытучы иң абруйлы һөнәр булып саналган. Балалар өчен үрнәк булып торучы да укытучы саналган.

Тик, кызганычка каршы, безнең көннәргә килгәндә, укытучыны хәзер кыерсыталар, кимсетәләр, санламыйлар. Балаларга үрнәк булып йолдызлар, спортчылар, бай тормышта яшәгән кешеләр тора. Әмма монда балаларның гаебе юк. Гаеп ата-аналарда. Укытучының тир түгеп эшләгәнен, укучылар өчен үз балалары кебек борчылганын оныталар. Әти-әниләр аның ктмчелекләрен гена күрәләр һәм алар турында “өскә”сөйләргә ашыгалар.

Минемчә, укытучының барлык шелтә, орышулары барысы да баланың иминлеге өчен булуын онытмаска кирәктер. Шуңа өстәп, укытучының төп эше белем бирү икәнен дә истә тоту мөһим.

Д.И.Менделеев әйткәнчә: “Укытучының бөтен горурлыгы аның укучылары, ул утырткан орлыкларның үсүе.”