13 декабрь 2019 яңалыклары

Көзнең вак иләктән үткән яңгыры пышан-пышан соңгы яфраклар белән сөйләшә. Әйтерсең, җәй буе сөйләшеп туймаганнар. Хәер, яшеннәр яшьнәп, күкләр күкрәп торганда, сөйләшүнең рәте-чираты буламы соң? Аның каравы менә хәзер... Сүзләрне ашыкмый гына берсе артыннан берсен тезеп... Беләсе иде, нәрсә турында икән әңгәмә.

Бүген без сезне ясмыктан (чечевица) аш пешерергә һәм “фрикаделька”лар әзерләргә өйрәтәбез. Рецептлар җиңел, ә килеп чыккан ризыклар бик тәмле! Әйдә, киттек!

Хәбибрахман карт шәһәргә килеп кергәндә коеп яңгыр ява иде. Автобустан төшкәч, вокзал янындагы ышыкка кереп, бер аулак эскәмиягә барып чүгәләде ул. Яңгырдан курыкканнан түгел, авыл кешесенең ярты гомере яңгыр, кар астында йөреп үтә; шәһәрдә укып, төпләнеп калган малайлары килеп җиткәнче, бераз уйланып алырга, авылдан чыкканда таркалыбрак киткән күңелен тәртипкә саласы бар иде.

“Батыр үзе өчен туар, кеше өчен үләр”, диләр татар халкында. Күңеле, намусы кушкан мәрхәмәтле адымны кылуга батыр йөрәкле кешегә берни дә комачаулый алмый. Мондый кешеләрне безнең заманда шырпы яндырып эзләргә туры килсә дә, шунысы хак – алар бар! Һәм алар синең арада яши.